Verse veters

Mijn schoenen zijn paars. Ik vind dat een mooie kleur en ze waren zelfs voor echte Giorgio’s belachelijk goedkoop. Dat komt omdat niemand ze wil hebben, want wie gaat er nou in hemelsnaam in opzichtige paarse halfhoge schoenen de straat op? Ik. Incourante kleuren en modellen worden meestal winkeldochters. Zo werkt het in de handel. Wat niemand wenst te  kopen belandt linea recta in de uitverkoop en daar loop ik dan weer toevallig. Zo kocht ik ooit een bijna lichtgevend parkietgroen kostuum voor honderd gulden in het mooie Oisterwijk. Dertig procent uit rebelsheid en de rest omdat het een fijn pak was om te dragen. Heerlijke stof, goede kleur en nog belangrijker: ik voelde me er prettig in. Toegegeven, het was niet de werkkleding van een rayonmanager/verkoper van drukpersen. Dat was ik toen. Het 'grafisch bastion' was een mannenwereldje waar stijlvol donkerblauw en grijs in drie delen stilzwijgend was voorgeschreven. Parkietgroen is verschrikkelijk leuk als je een volière hebt of in een feestwinkel werkt, vond men. Achteraf vermoed ik dat mijn neerstortende verkoopresultaten hun oorsprong vonden in mijn Papageno-outfit en uiteindelijk hebben geleid tot de tekstschrijverij. Wie de schoen past, trekke hem aan. Bij deze. En dat brugt mij soepeltjes terug naar de pauspaarse schoen. Van de week trok ik de veter stuk. Altijd leuk als je haast hebt. Ze gaan stuk of ze raken verstrikt in een gordiaanse knoop net als de familie opgefokt en ingeklemd tussen koffers en tassen in de auto zit te wachten om op tijd op Schiphol te zijn. Deze keer gelukkig niet. Van de week heb ik alle tijd van de wereld. Probleempje: paarse schoenen hebben paarse veters. Ga die maar eens proberen te kopen bij de plaatselijke super, drogist, Hema of hakkenbar. Ze keken me aan alsof ik knettergek ben. Nou wil het toeval dat ik een paar dagen met vrouwlief in Utrecht op vakantie ben. Weer was niet echt je dát, dus wát gaan we doen? Hoera, hofjes! De VVV-hofjesroute lopen door historisch Utrecht is beslist een aardig idee voor een druilerige dag, maar deze jongen kon de concentratie niet vasthouden. Op tijd en op goed geluk 'mooi' en 'leuk' roepen dus. Maar ik dacht maar steeds aan mijn veterloze Giorgio's en nieuwe paarse veters. We sukkelden hoffelijk verder vanaf de dom door de Zadelstraat. Even een lichtpuntje! Prima Vista, de beste cadeauwinkel van Utrecht. Daarna de Mariaplaats op en voor het conservatorium links de Springweg in. Een hofje is een hofje, is een hofje, is een hofje. Daar ben je op een gegeven moment zo verschrikkelijk klaar mee! Toen ik van verveling tegen een winkelpui hing, viel mijn oog op de overkant. Er is altijd een overkant. En wat voor één. Op Springweg 11, woont en werkt ambachtelijk schoenmaker J.P. Versteeg. 'Veters op maat' staat er op de winkelruit! En echt ongelofelijk, binnen aan de wand hangen rekken met honderden rollen veter d'r op. Veters in de meest waanzinnige kleuren en dessins! Of ze ook paarse hebben, vraag ik. Die hebben ze. Ik kies enthousiast de meest paarse veter die ik kan vinden. Twee paar bestel ik van 95 centimeter lang. Overigens nooit geweten dat de uiteinden van een veter tegen het rafelen worden voorzien van veterpinken. Buiten is de zon gaan schijnen. Toeval? Vol energie vervolgen wij de hofjesroute richting het eerste de beste terras. Wijn! "Ze zijn wel erg paars, zo in het daglicht", merkt Gitta, mijn vrouw, op. "Die rodekole waren misschien wel beter." Gotver, ze heeft gelijk. Morgen fijn nieuwe verse veters halen.